ഇതാ ഒരു മഴകാലം കൂടി വന്നെതി...മാനത്തെ വെള്ളിമേഘങ്ങൾക്ക് കരിനിഴൽ പതിച്ചു തുടങ്ങി...കറുത്ത് മൂടി ഒരു രക്ഷസീയഭാവം...
ആ കരിനിഴലിൽപെട്ടുഴലുന്ന ആ വെള്ളിമേഘങ്ങളെ ഇടയ്കിടെ കാണാം.
എങ്ങും ഇരുട്ടിന്റെ കനം കൂടിവരികയാണ്.
ഏതോ ഭയാനകമായ ആപത്ത് വരാൻ പോകുന്നത്പോലെ. പ്രകൃതി നിശ്ചലം! ആ നിശ്ചലതയെ ഭംഗിച്ചുകൊണ്ട് എവിടെനിന്നോ ഒരിടിമുഴകം...ഇരുട്ടിനെ കീറിമുറിച്ചുകൊണ്ട് അതാ ഒരു പ്രഭ...
പെട്ടെന്ന് ചില്ലകൾ ആടിയുലയാൻ തുടങ്ങി . പ്രകൃതിയുടെ ആ താണ്ഡവത്തിൽ പുൽകൊടികൾ താണുവണങ്ങിനിന്നു.പെട്ടെന്ന് ശക്തമായ പേമാരി...
ഭൂമിയെ തണുപ്പിൻറെ പുതപ്പണിയിച്ച്കൊണ്ട് പെയ്തിറങ്ങുന്ന ആ മഴത്തുള്ളികളെ കാണുമ്പോൾ ആ
കരിമേഘങ്ങളോട് എന്തോ ഒരിഷ്ടം തോന്നുന്നു!
ഭൂമിയുടെ മടിത്തട്ടിൽ വീണ് ചിന്നിചിതറുന്ന മഴത്തുള്ളികളെ കാണാൻ എന്ത് ഭംഗിയാണ്.തറയിൽ വീണ് ചിതറിയ മുത്തുമണികൾ പോലെ അവ മനസിന് ഒരായിരം നിറകൂട്ടുകൾ സമ്മാനിച്ച് എവിടെക്കോ പോയ്മറയുന്നു...ആ മുത്തുമണികൾക്കിടയിൽ ഒരായിരം സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഒളിച്ചുവയ്ക്കാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ...
